Ben jij ook vader of moeder van een opgroeiend kind? Dan weet je dat het jou ook staat te wachten. Je kind gaat uit huis. Ons huis is een stuk rustiger sinds de zomer. Onze dochter is op kamers gegaan in het Zuiden omdat ze gestart is als student. Onze zoon weet nu ook wat het is om twee ouders voor zichzelf te hebben. Een bedenkelijk cadeau als ik hem moet geloven. Zijn taken zijn verdubbeld en er wordt veel meer op hem gelet, vindt hij dan.
Als je kind op kamers gaat, dan denk je terug aan hoe je zelf op kamer ging. Voor mij was het een grote sprong in het diepe. Ik ging van een kleine stad naar een hele grote, ik kon niet koken, had nog nooit wassen gedraaid en de weg vinden met een wegenkaart vond ik knap lastig. Schoonmaken kon ik wel net als strijken maar dat bleken in mijn studentenhuis kwaliteiten waar je niets mee deed. Je hoefde slechts een blik te werpen op de met schimmel bedekte pannen of de lucht te ruiken die uit het toilet kwam en je wist genoeg. Schoonmaken, daar heb je niets aan want waar moet je starten?
En dan mijn kamer, gekregen via mijn schoonzus die toevallig net vertrok: 3.5m bij 3.5m moest gevuld worden met ongeveer alles wat thuis in een heel huis stond en ik had..niets. Gelukkig stond er nog een bureau en mijn broer hielp me bij het kopen van een goedkoop bed en kast. Een magnetron kreeg ik van mijn oma en voor de rest moest ik alles maar bij elkaar sprokkelen van het geld dat ik die zomer had verdiend door te werken in een winkel.
Na weken eten van blikken met groente en een tartaar, vonden mijn huisgenoten dat ik voor hen moest koken, zodat ik het kon leren. Bloednerveus maakt ik pasta met gehakt en een sausmix uit een pakje. Want op dat pakje stond tenminste hoe dat moest. Het was waarschijnlijk niet te eten maar iedereen deed zijn best om mij gemotiveerd te houden. Allerhande werd mijn beste vriend en goede, goedkope recepten plakte ik in een multomap. Af en toe liet ik iets horen hoe het ging aan mijn ouders via die ene telefoon op de gang (met 14 wachtenden voor me) en waarbij mijn moeder mij direct moest terugbellen om tikken te besparen. Op de eerste dag van de collegestart, hoorde ik wat mijn rooster was omdat de post bij mijn ouders lag.
Nu kijk ik naar mijn dochter. Ze heeft via een Facebookgroep naar kamers gezocht en contacten gelegd. De makelaar leverde uiteindelijk de gouden tip en ze wist precies op welke punten ze moest letten, dat had ze gelezen op Kamernet. Door nibud.nl wist ze wat ze maximaal kon verwachten qua kosten en haar eerste kamer is klein maar budgettair aantrekkelijk. Die 11m2 kon ze vooraf al inrichten op ikea.nl waar ze ook allerlei ruimte besparende suggesties kreeg. Koken kan ze nadoen via handige youtube video’s en via appie vindt ze nu allerlei handige studentenrecepten die ze bewaart op haar telefoon. Een paar keer per dag krijg ik berichten over recente feestjes, foto’s van haar kamer en vragen om raad, want ze kan toch onbeperkt bellen en appen. Op die manier heeft ze zich ook al ingeschreven voor keuzevakken, kent ze haar rooster en heeft ze contact met medestudenten. Google maps is haar vaste reispartner en zorgt dat ze nergens verdwaald in die nieuwe stad.
Mijn dochter is door haar mobiel misschien wel veel zelfstandiger dan ik dacht en dan ik vroeger was. Zijn al die telefoonuren vroeger toch nog ergens goed voor en misschien had ik er niet zo moeilijk over moeten doen. Het blijkt vandaag dé manier om je kind op te voeden naar zelfstandigheid…Geen kennis en kunde maar weten waar je wat kan vinden en dat nadoen/opvolgen. En gelukkig zijn de bakjes met eten van thuis en de was meenemen in het weekend nog onveranderd. Dan zie ik haar gelukkig nog vaak in het echte leven. Dat blijft toch onvervangbaar.
Fotografie: iStockphoto
