Heb jij dat ook? Zo rond mijn verjaardag denk ik altijd: hoe oud ga ik eigenlijk worden? Toen ik 15 was, dacht ik niet ouder te worden dan 30. Inmiddels had je dan toch alles wel gezien en meegemaakt. Wat was er dan nog in het leven te ontdekken? Eenmaal 30, dacht ik daar heel anders over. En nu weet ik nog steeds meer niet dan wel, heb ik nog 100 plannen die ik wil ervaren en meemaken: naar Nieuw Zeeland reizen, zwemmen met zeeschilpadden, het Uffizi in Florence op een rustig moment bezoeken, het Noorderlicht zien tijdens het langlaufen, stand-up paddlen door Rome, het zorgstelsel in Nederland vernieuwen en kleinkinderen krijgen (over een jaar of 15 ) en nog veel meer.
Over circa 40 jaar hoeven we niet meer te overlijden. De generatie die nu geboren wordt, kan het eeuwige leven hebben, aldus wetenschappers. Alle ziektes zijn overwonnen, we weten hoe we onszelf moeten verjongen, wat we wel en niet moet eten en hoe we onze hersenen jong en fit houden. De zwaarbevochten wet op orgaandonatie is dan iets uit het verleden en kanker is een chronische ziekte geworden. CO2 uitstoot is geminimaliseerd en alles wat we maken, wordt gemaakt door het hergebruik van reeds gebruikte grondstoffen. Afval bestaat niet meer en 40 uur werken, dat doet echt niemand meer.
Wat een weelde, ik heb opeens alle tijd om mijn plannen te verwezenlijken. Geen haast om nu ik nog jong, gezond en goed ter been ben, al die plannen in mijn drukke leven te persen. Gewoon rustig plannen totdat… Tja, tot wanneer eigenlijk? Want waarom zou ik nu iets doen, als ik eindeloos kan uitstellen? De uitspraak ‘je moet NU genieten’ kan daarmee meteen naar de prullenbak, daar heb ik nog alle tijd voor.
Nu ik er zo over nadenk, op welke leeftijd wil ik stil blijven staan of moet ik jonger worden dan nu? En als je niet meer doodgaat, is dat wel zo’n fijn vooruitzicht? Tot hoe lang blijf je dan werken, en mag je dan nog wel die (klein) kinderen krijgen als iedereen hier blijft rondlopen? Is er dan wel genoeg voedsel of hebben we dat probleem ook meteen opgelost? Misschien is mijn lichaam dan wel zo efficiënt dat ik lucht en water kan omzetten in energie en heb ik niets meer nodig. Leuker wordt het er niet op. Heb ik eindelijk tijd, kan ik niet meer eindeloos natafelen want dat is niet meer nodig.
En wat nog erger is: volgens experts is de kans groot dat chocolade over veertig jaar niet meer bestaat! Door klimaatverandering regent het steeds minder rond de evenaar en precies daar groeien de cacaobomen. De cacao-industrie heeft te weinig vernieuwd en daardoor ontstaat er nu al een tekort. Dat is voor mij de druppel. Oud worden is prima, maar onsterfelijk? Nee, daar zit ik niet op te wachten. Want zonder deadlines en chocola, dat kun je toch geen leven meer noemen?
