Nesselande Living editie 43 (maart 2018)

‘Robotisering van artiesten is killing’ Een singer/songwriter is Tim Knol absoluut niet. De geboren Horinees vindt dat label zelf vervelend omdat het associeert met een gitarist die met een groepje gelijkgestemden rondom het kampvuur zit. “Die saaiheid past niet bij mij. Daar ben ik teveel rocker voor. Ik ben muzikant en muziekfreak.” Zijn nieuwe geluidsdrager ‘Cut The Wire’, waarin de invloed van zijn powerpop band The Miseries merkbaar is, bewijst dat eens te meer. Sweet medoldies pur sang. W ie bij een muzikant thuis wordt uitgenodigd, zal ongetwijfeld op zeker moment zijn of haar ogen laten vallen op de muziekinstallatie en de omgeving ervan. Dat wil zeggen, de platencollectie en de beduimelde hoes of jewelcase die beide leeg zijn omdat de betreffende geluidsdager zeer recent de trommelvliezen van de bezitter heeft gemasseerd. Ook Tim Knol, die heerlijk in Amsterdam woont op een woonboot nabij de Heineken brouwerij en Paradiso, heeft zo’n alleszeggend muziekhoekje met een verhaal. Tijdens het gesprek bekent hij dat dit niet zijn volledige collectie is. Een groot deel, waaronder duizenden singletjes, ligt nog thuis bij zijn ouders. Op de stofkap van zijn platenspeler ligt de hoes van Little Criminals, een album uit 1977 van Randy Newman. “Dit album heb ik ergens opgedoken. Voor drie euro. Zoiets kan ik dus niet laten liggen. Wat Newman doet is knap. Hij begeleidt zijn mooie verhalen zonder materforen met prachtige pianomuziek. Ik ben en groot fan van hem. Maar ik kan ook genieten van The Byrds en Bob Dylan. Muziek waarmee ik ben opgegroeid omdat mijn vader dat graag beluisterde. Aan de andere kant ben ik groot liefhebber en verzamelaar van singles. Je vindt materiaal dat je nooit op langspeelplaten of CD’s terug kunt vinden. Ooit wel eens gehoord van Big Ella? Luister maar eens naar het nummer The Queen. Onwijs goed. Of wat te denken van Warm And Tender Love van Joe Haywood. Met dit nummer bediende hij Percy Sledge die op zijn beurt er een hit van maakte. Ik houd wel van originele soul. Maar zodra er strijkers aan worden toegevoegd, haak ik af. Er moet voor mij een blues in zitten. Aan de andere kant kan ik ook genieten van cajun en bluegrass. Toegegeven, ik ga nog eens een plaat maken met bluegrass. Eerst wil ik ‘Cut The Wire’ met mijn publiek delen.” PLOMP De nieuwe geluidsdrager is alweer zijn vierde album. Het is een liedjesplaat in de breedste zin van het woord waarbij de spontaniteit van zijn garagepowerpopgroep The Miseries op een mooie manier doorsijpelt. Hij heeft voor het bedenken en samenstellen ervan de tijd genomen. Het werd ook de hoogste tijd want achter zijn INTERVIEW NESSELANDE Living 43