Lansingerland Living editie 33 (december 2018)

‘Eigenlijk zijn we een groot doorgeefluik’ “In een soort tribe leven zou ik heerlijk vinden. Maar ik kan ook inspiratie opdoen als ik wandel in de natuur, boeken lees, speurtochten maak op Spotify of YouTube of geniet van de stilte.” S tilte. Het is een onderdeel van haar inspiratie. En of het niet genoeg is heeft ze vanuit haar living van haar woonboerderij bovendien prachtig uitzicht op het weidse polderlandschap van de Beemster. Een uitzicht dat als een met precisie geschilderd landschap bij haar in de achterkamer is opgehangen. “Soms doorbreek ik de stilte”, opent Jansen die inmiddels aan de grote tafel is geschoven waarop een allegaartje van spullen ligt. “De laatste tijd zet ik, als ik opsta, de CD op van het Amerikaanse kwintet, Punch Brothers. Ik ben fan van Chris Thile die de mandoline voor zijn rekening neemt. Top. Ik heb ze ook gezien in Paradiso. Toen mijn man Onno Krijn een paar jaar geleden was overleden, moest ik de ruimte hier in huis en de stilte een plek geven. Dat kostte uiteraard moeite. Je geliefde verliezen is een groot ding. Ik heb immers 24 jaar de hoofdprijs gehad. Daarom probeer ik ook in het nu te leven. Maar soms ontkom je er niet aan om in het achteruitkijkspiegeltje te kijken, zoals tijdens het theaterstuk Victorie! waarin ik de rol van Willem van Oranje speelde. Heerlijke productie overigens waarin ik omgeven was door jonge acteurs en actrices. Een van hen vroeg een keer met wie ik in de loop der jaren heb samengewerkt. Op het moment dat je op de praatstoel zit, besef je opeens INTERVIEW hoeveel mensen dat zijn geweest. Natuurlijk kijk ik dan terug op bijzondere momenten, zoals de twee optredens voor Nelson Mandela. De eerst keer in de Amsterdam ArenA in mei 2002 tijdens het concert aan de vooravond van het huwelijk van prins Willem-Alexander en prinses Máxima. Later dat jaar ging het om een eerbetoon voor Mandela in Carré. Hij zou ook een speech houden. Hilarisch is dat ik pas zes weken daarvoor gevraagd werd om de muziekregie van de voorstelling te doen. Het was een historisch ogenblik, want iedereen besefte dat dit wel eens Mandela’s laatste bezoek aan Nederland zou kunnen zijn. Het was spannend want niemand wist of hij tot het einde van de show zou blijven. Wat de avond voor de mensen achter de schermen nog spannender maakte, was dat Mandela afweek van de tekst van de toespraak. Na tien minuten was hij nog niet aan zijn eigenlijke verhaal begonnen. De show werd rechtstreeks uitgezonden en wij wisten dat er daarna een voetbalwedstrijd zou beginnen die rechtstreeks uitgezonden zou worden. Het programma liep wel twintig minuten uit. Ik geloof dat het de enige keer is geweest in de geschiedenis van de Nederlandse televisie dat de regie in Hilversum op dat moment níet direct overgeschakelde naar een live voetbalverslag.” LANSINGERLAND Living 7