Gouda Living editie 29 (voorjaar 2020)

GOUDA Living 7 INTERVIEW zich vaak in de toegevoegde muzikale waarde van de dj. Ik heb daar veel van geleerd. Het is namelijk een misverstand dat een producer daarin een rol speelt. Hij is degene die geen noot kan spelen en louter gefocust is op zijn of haar mengtafel. Enfin, elk nummer is een soort eenpansgerecht. Met z’n drieën brengen we de muziek met onze ingrediënten op smaak. Na het luisteren ervan wordt er nog een instrument of wat dan ook aan toegevoegd of weggelaten. Omdat we geïnteresseerd zijn in veel genres zijn die nummers die we maken ook heel divers.” Welke van de zes platen je ook beluisterd, er zit behoorlijk wat variatie in: van funk via latin in vijfkwartsmaat tot en met de afwisseling tussen instrumentale tracks en pop-achtige nummers met een gastzangers. HALL & OATES De zesde CD heet Pleasure Centre. Het schil- derij dat het trio heeft gekozen als illustratie van de nieuwe geluidsdrager is afkomstig van de tekentafel van George Wylesol. De Ameri- kaan die bekend werd met zijn werk voor The New York Times, The Telegraph, de voorpa- gina van The Guardian heeft overigens alle illustraties voor dit album gemaakt. Volgens Mark, die naast zijn werk als muzikant twee platenzaken runt, heeft de totale productie een jaar geduurd. Het resultaat mag er zijn. De muziekpers oordeelde zeer positief. Het is een glorieus album vol toekomstige clas- sics met een mix van funky, dansbare jams en meer relaxte downtempo tracks. „Het is een mooie mix van westcoast indie en de bekende elektronische funksound uit de 70’s en 80’s met soms invloeden van Hall & Oates, Sly and the family Stone en Funkadelic”, legt Oscar uit. “De demo’s werden ontwikkeld en opgenomen in de eigen studio in Leiden, waarna we voor een maand naar Los Angeles afreisden om daar samen te werken met bekende artiesten als Wolfgang Valbrun.” Er zijn ook gastvoca- listen. Een van hen is de Britse soulzangeres Izo Fitzroy. Voor haar tweede album werkte Izo samen met onder andere Kraak & Smaak en Smoove & Turrell. Zij zingt op het nummer ‘Sweet Time’. “We hebben in L.A. nummers voltooid als Don’t Want This Be Over en Same Blood . Natuurlijk zaten er heel wat misluk- kingen tussen. Dat hoort erbij. Aan sommige nummers hebben we eindeloos gebouwd en gepuzzeld. In Plain Sight daarentegen was in een mum van tijd klaar. Ik zat achter de toetsen, hoorde de vette klank en het was nagenoeg afgerond. Met dit nummer beginnen we ook onze huidige shows. Voorlopig hebben we geen tijd om aan ons zevende album te beginnen. Daar moet je gewoon weer een aaneengesloten periode zonder verstoringen voor reserveren. We willen namelijk zoveel mogelijk platen maken en tal van verschil- lende dingen doen.” Hij draait zich om en zit weer achter de toetsen en computerschermen voordat over een paar uur het trio een optreden heeft in TivoliVredenburg in Utrecht. Het begin van het openingsnummer wordt met weinig kraak maar met veel smaak opgediend: In Plain Sight. Het is de ultieme Leidse sleutel van de live concerten die de trommelvliezen aangenaam doen masseren. Een toeganke- lijke en afwisselende mix van funky, dansbare jams en meer relaxte downtempo tracks. Of de band deze succesvolle sound doorzet is maar helemaal de vraag. Muziekfreaks blijven verbazen. “We doen waar we zin in hebben”, besluit het trio in hun inspirerende studio eensluidend.