Gouda Living editie 27 (najaar 2019)

ACTIE VEROORZAAKT REACTIE Van 350 km/u in een keer afremmen voor de Tarzanbocht om vervolgens na een aanloop weer op volle toeren te komen. Deze metafoor gebruikt zanger Ben Cramer om zijn geliefde zangtechniek te duiden in zijn welhaast eeuwige drang om te laten zien dat hij wel degelijk meetelt in de showbusiness. “ You Raise Me Up is zo’n lied dat van groot naar ineens heel klein gaat, evenals Music at the Night , uit Phantom of the Opera. Het publiek vindt het mooi.” GOUDA Living 7 INTERVIEW 106 in de Vrolikstraat het vliegwiel van zijn zangcapaciteit op gang bracht. “De muzikaliteit in het DNA van de familie ontbrak ondanks dat er nog sporen zijn van mediterraan bloed in onze aderen”, aldus Cramer die als jongetje verzot was op zingen. “Tijdens de periode op de middelbare school die ik na een paar herhalingszetten afbrak, vroeg een oud-klasgenoot, Wim Timmer, of ik een muziekrepetitie van ‘zijn’ bandje The Rhythm Boys wilde bijwonen. Timmer speelde gitaar en achter een trommeltje timmerde de dertienjarige Roel van Ark erop los wanneer instrumentale nummers, als de megahit Apache van The Shadows de oefenruimte vult. Op de salontafel lag Teenbeat. Dat was een keurig en kleurig gedrukt lijfblad voor de prille popgeneratie dat de concurrentie aanging met Muziek Expres en Muziek Parade. Het blad was populair dankzij de afgedrukte songteksten. Terwijl mijn oud klasgenoot cum suis zich uitsloofden op de instrumenten, bladerde ik door de teksten en zong op het moment dat het bandje I’m Gonna Knock On Your Door speelt van Eddie Hodges, voluit mee. We kregen een klik. De naam van de band werd niet veel later omgedoopt in The Sparklings waarmee wij met zowel een Engels- als Nederlandstalig repertoire in 1965 in Amsterdam de Internationale Talentenjacht wonnen.” C ramer komt tot deze inspirerende beschouwing als hij op deze ochtend een blik werpt op zijn nette en fraai aangelegde achtertuin. “Ik ben veel met mijn tuin bezig. Deze moet fris en opgeruimd zijn. En als ik dan hier zit en naar het resultaat kijk, kan ik genieten. Actie veroorzaakt reactie. Zo werkt het ook bij een artiest. Het geeft energie als uit de reacties van het publiek na afloop blijkt dat ze hebben genoten van de Tarzanbochten en de aanloop ernaar. Mensen voor je winnen. Daar gaat het om. Maar een avond kan ook heus anders verlopen. Het circuit was dan kennelijk té bochtig.” De geboren Amsterdammer heeft zelf ook bochten gekend in zijn lange en respectabele zangcarrière. Het nummer Seven Lonley Days dat in 1953 gezongen werd door Bonnie Lou was een van de nummers die in het ouderlijk huis op nummer