Amersfoort Living editie 29 (september 2019)

AMERSFOORT Living 78 Mijn vader maande dan iedereen tot stilte als er weer een lied door de boxen ging. Niet alleen mijn vader genoot. Dat deed zijn middelste zoon stiekem ook die vanaf zijn jongste jeugd moest aanhoren dat er niets van hem terecht zou komen. En dat was ik.” RECLAMESPOTS Door de scheiding van zijn ouders, trok Douglas bij zijn moeder in die een woning in Amsterdam had gevonden. In de hoofdstad ontvouwde voor hem een tijdsspanne waarin hij volgens de tegeltjeswijsheid ‘de juiste persoon op de juiste tijd en de juiste plek’ zijn bestemming zou vinden. Dat gebeurde bijvoorbeeld dichtbij zijn huis in een aula van de huishoudschool. Daar repeteerde name- lijk het koor van de Bach-vereniging. In plaats van voetballen met zijn buurtgenoten op het schoolplein zong hij buiten voor het raammee. “De dirigent gaf me een keer de kans om mee te zingen”, vertelde Douglas. “Het gevolg was dat ik vijf jaar lang met dit gezelschap heb meegezongen en opgetreden. Zingen. Het was mijn passie. Ook op de middelbare school wisten ze dat ik kon zingen. Ik had een Engelse lerares die piano speelde. Ik zong. Het reper- toire mag zoetjesaan bekend zijn. Ik drong me in die tijd ook op om ’s avonds in combo’s te zingen die in de jaren zeventig in verschillende uitspanningen speelden, zoals in ’t Vliegertje in de Scheldestraat. Heerlijk. En zo kwam ik via een vriendinnetje in contact met producer Richard Misseijer die reclamespots maakte voor piratenstations.” Niet alleen zijn stem viel op. Ook vertoonde hij enigszins gelijkenis met de geboren Newyorker. Misseijer kende de producer van de Soundmix- show, een populair televisieprogramma die in de laatste twee decennia van de vorige eeuw werd uitgezonden en waarin deelnemers live een nummer van een beroepsartiest konden nazingen. Tijdens de auditie in een tochtige hal in Nieuwegein was zijn artiestennaam nog Peter Lock. Maar nadat hij met mijn manager pal voor de finale door de Beethovenstraat in Amsterdam liep, gebeurde er iets opmerke- lijks. “Mijn manager zag een uithangbord van een parfumeriezaak: Douglas”, verlet hij met een lach op zijn gezicht. “Eureka. Ik won met deze artiestenaam voor het oog van miljoenen televisiekijkers in 1986 de Soundmixshow. Van meet af aan zou deze titel mijn leven totaal veranderen.” THEATERTOUR “Wat dacht je van veertig optredens per maand”, vervolgt Douglas. “Ik heb ook in shows opgetreden waaronder die van van Rudy Carell in Duitsland. Een jaar later zong ik een medley van Stars on Frankie in die samengesteld was uit swing- en bigbandmu- ziek van Sinatra. Het album kreeg in de wereld zo’n 350.000 kassa-aanslagen. Maar niet in Amerika. Het management van Sinatra stak er een stokje voor onder dreiging van vele miljoenen dollars boete.” De onweerswolken boven het management in Los Angeles trokken op toen Douglas een album had gemaakt met liedjes die hij schreef met wijlen Lucy Steijmel: Thank you Frank. “Het album hebben we opgestuurd naar Nancy Sinatra precies op de verjaardag van haar beroemde vader. Een paar jaar later werd ik door Nancy uitgenodigd. Dat gebeurde in 1998. Mijn idool was helaas overleden. Ik heb daar gezongen tussen een publiek dat de cast had kunnen zijn van The Godfather. Ondertussen had ik me als onder- nemer gestort in de entertainment branche. Today Music BV managet diverse concepten waar bekende en minder bekende Neder- landse artiesten binnen optreden. Tevens is er vanaf april 2018 een nieuwe tak ontstaan binnen Today Music Hilversum – ‘Today Music Movie’ een productiebedrijf dat in opdracht een volledige soundtrack-productie voor haar rekening neemt. En ik treed nog steeds op. Saillant is mijn optreden geweest in De Flint in Amersfoort. Mijn vader, die ik al jaren niet meer had gezien, kwam na het concert in de kleedkamer. ‘Het volgend concert zal wel beter zijn’, liet hij tijdens de kille begroeting weten. Meer dan veertig jaar was eraan vooraf gegaan om me te bewijzen voor hem. Ik wist na talloze concerten, kennismakingen met de Sinatra-clan en de opbouw van een succesvol managementkantoor niet meer wat ik op dat moment mijn vader nog te bewijzen had.” INTERVIEW