LANSINGERLANDLiving 7 via havist en kwam daarna voor een dichte schooldeur te staan. Tegelijkertijd wist ik ook niet wat ik wilde. Een beroepskeuze bracht ook geen soelaas. Tussen de 3000 beroepen zat er geen enkele tussen waar ik zelfs een klein beetje warm van werd.” Van den Dungen verliet zijn ouderlijk huis en betrok een kamer in Den Haag die hij via een baantje als leerling kok bekostigde. Hij volgde nog een blauwe maandag een koksopleiding. “Tot je pensioen in een keuken staan was niet bepaald wat ik voor ogen had tot mijn pensioen”, voegt hij eraan toe. ETALAGE Via uitstapjes in de wereld van de expressie en amateurgezelschappen, met onder meer acteur Peter van der Linden die samen met regisseur Erik Vos en acteurs als Do van Stek toneelgroep Appel had opgericht, kwam er licht in zijn zoektocht naar de escape die zijn leven zou bepalen. Van den Dungen vond deze in een etalage van Servaas. Deze muziekhandel was destijds gevestigd op de Riviervismarkt, hoek Schoolstraat tegenover de Grote Kerk in het centrum van Den Haag waar nu een Engelse pub The Fiddler is gevestigd. “Ik stond samen met een vriend voor de etalage. We spraken af dat hij de trompet zou kopen en ik de saxofoon. Dit instrument zou mij een prachtige ‘escape’ bieden te midden van op dat moment een maatschappij waar ik me niet thuis voelde. Opmerkelijk was dat ik totaal geen muzikale opvoeding had genoten. Hoewel? Toen ik weer thuis woonden, zat ik in het begin behoorlijk te hannesen met de sax. Ik oefenden me rot. Soms luisterde mijn vader mee. Opeens corrigeerde hij me. Wat bleek? Voor de oorlog probeerde hij met veel ijver de pianotoetsen te doorgronden. Hij had dus enige kennis van muziek. Dat moment was voor mij een openbaring.” BLUF EN BRANIE Uiteraard kon in de aanloop naar een succesvolle carrière bij Van den Dungen wat Haagse bluf niet uitblijven. De eerste uitvoering op zijn sax was voor een kindertheater. Zijn branie werd geprikkeld om een muziekstukje voor dit theater in een opnamestudio te spelen. “Het betrof King Of The Road van Roger Miller”, vertelt hij met een aanstekelijke lach op zijn gezicht. “Na een minuut moest ik stoppen. ‘Een aanfluiting’, aldus de opnameleider. Desalniettemin ben ik doorgegaan. Op de muziekschool welteverstaan. Voordat ik voor het volgen van een klassieke opleiding werd aangenomen op het Koninklijk Conservatorium Den Haag, had ik een professionele altsaxofoon gekocht. Ik kreeg onderricht van Leo van Oostrom, Ruud Brink, Ferdinand Povel, Sandy Moss en Sal Nestico. Met de altsaxofoon. Daar had ik geen band mee. De eerste paar jaar leerde ik klassiek en jazz en koos uiteindelijk voor de laatste muziekstroming. Zeker toen ik de plaat Round Midnight van Miles Davis beluisterde. Weergaloos. Via Leo van Oostrom kreeg ik structuur in mijn studie. Toegegeven, jazz was nog niet helemaal mijn kopje thee. Ik hield toen van rock en jazzrock. Enfin, mijn bestemming als jazzcomponist en -muzikant kreeg vorm. In mijn opleiding heb ik daar keihard aan gewerkt. Zelf in de tijd dat ik moest revalideren van een ernstige peesblessure aan mijn linkerpink. Ik kon niet spelen. Ik schreef dus in die tijd de solo’s van Michael Brecker op papier die hij op de iconische dubbelelpee Smokin’ In The Pit speelde. Een enorme klus. Maar ik kan nu eenmaal mateloos met iets bezig zijn als het me boeit.” PRIJZEN Van den Dungen studeerde in 1988 cum laude af. Al in 1983 speelde hij latin jazz in de groep Nueva Manteca, waar hij tot op de dag van vandaag toe behoort. Samen met Jarmo Hoogendijk richtte hij in 1984 een gezamenlijk kwintet op, dat tussen 1985 en 2004 met succes door Europa toerde en verschillende albums uitbracht. Ook prijzen werden in de wacht gesleept. In 1985 sleepte de band de NOS Meervaart Jazzprijs in de wacht. Hij speelde ook in de superband van Louis van Dijk, maar kreeg al snel een toenemende interesse in wereldmuziek en studeerde in Cuba, Colombia en India. Naast zijn eigen kwartet - Ciao City - speelde hij ook in groepen als Fra Fra Sound en Tango Extremo. De Hagenaar is mateloos doorgegaan met liveoptredens en produceren. Dit jaar bracht hij met het Ben van den Dungen Quartet onder meer het album ’Live At Lux & Tivoli’ uit. Het album, met het prachtige After The Rain en Wise On, is opgenomen tijdens twee livestreamconcerten in het Theater Lux in Nijmegen en Tivoli Vredenburg in Utrecht. “Het maken van jazzmuziek heeft echter niets te maken met inspiratie”, duidt Van den Dungen. “Alles wat ik voel en beleef op muzikaal gebied zie en hoor ik dagelijks om me heen. Er is meer dan genoeg. Daar heb je geen boek voor nodig. Het ontstaan en het ontwikkelen van muziek is dus een organisch proces. Een perpetuum mobile. Ik luister nu naar Franse chansons. Denk aan Serge Gainsbourg en Charles Aznavour. Het is altijd altijd gaaf om de jazzmuziek te delen met het publiek. Ik geniet er elke dag van.” INTERVIEW
RkJQdWJsaXNoZXIy MTg1NTg0